Vandaag wordt een reisdag, want we verplaatsen ons van West Java naar Midden Java, per trein! In een uur of 8 overbruggen we 350 km, waarvan met name de eerste uren prachtig zijn, als we ons om berghellingen krullen, met uitzicht op uitgestrekte of juist heel kleine rijstvelden.

Overal zijn mensen aan het werk, zaaien, oogsten, eggen (met os dan wel machine) - vaak met wat wij Vietnamese hoeden noemen.

Ons is van meerdere zijden afgeraden voedsel te kopen in de trein (door meisjes in KLM-pakjes) ...

...dus houden we het bij de broodjes van de bakker van gisteren, chips, appelsap en water. We slapen veel - want als je stil zit merk je eigenlijk pas dat je flink moe bent van alle belevenissen.

Onderweg zien we trouwens steeds meer mensen fietsen, wordt het weer beduidend mooier (een goede zaak, vinden wij), en ook zien we vele kinderen vliegeren, zelfs midden in de stad. Er wordt tot vlak aan het spoor gebouwd en geleefd, soms in prima woningen, maar vaak in gammele bamboehuisjes of bouwvallen.

In Yogya, zoals de meesten het noemen, worden we weer opgewacht door iemand met RENSINK op een papiertje, die ons fluks naar de Borubudur brengt. Jawel, ons hotel is op een steenworp afstand van dit wereldwonder, dat we morgen bij zonsopkomst al van plan zijn te bezoeken. Om 04:15 op dus ... Welterusten!

O ja nog een grappig dingetje - in de grote steden reizen veel mensen met van die minibusjes, maatje volkswagenbus, waar zeker 15 mensen in passen (...). Toen ik onze gids gisteren vroeg waarom al die busjes in verschillende steden verschillende kleuren hebben was het onverwachte antwoord dat die busjes zijn gelieerd aan een politieke partij. Groene busjes = Islampartij, rode busjes = democratische partij. Zo ver is nederland toch nooit verzuild geweest ...