Om vier uur waren we allebei klaarwakker door de oproep tot gebed die vanuit de naastgelegen moskee door de kamer schalde. Dat kwam goed uit want tien minuten later ging de wekker en stonden we naast ons bed om de zonsopgang op de Borobudur mee te maken.

De B is één van de (nog bestaande) 7 wereldwonderen - een reusachtig Boeddhistisch bouwwerk van rond 800 na Chr. dat in de 19e eeuw werd ‘teruggevonden’ in de bush, overwoekered en verlaten en door het klimaat ernstig beschadigd. In de 20e eeuw is alles uit elkaar gehaald en weer in elkaar gezet, zo goed en kwaad als dat na al die tijd nog kon, maar dan met nieuwe fundering en afvoer van hemelwater.

We wandelden met slechts een waterflesje en fototoestel als bagage in tien minuten naar hotel Manahora waar de enige toegang tot de Borobudur op dit vroege uur te vinden is (tegen een meerprijs op de toch al fikse entree uiteraard). We kregen zaklampen tegen het struikelen en gingen samen met tientallen andere vroege vogels op weg naar het boeddhistische heiligdom. Het was nog donker en je zag van een afstand de lichtjes de Borobudur op bewegen.

We beklommen trappen met zelfs voor onze lange benen reusachtige treden tot we bij de grote stoepa bovenaan kwamen (belvormige steen). We waren blij dat we niets warms hadden meegenomen want ook vóór 5 uur ‘s-ochtends is het al goed warm!

Daar gingen we zitten, wachtend op de zon, die niet lang op zich liet wachten. Het was, hoewel het wat heiig was, een prachtig gezicht om de kleinere stoepa's als silhouetten tegen de opkomende zon te zien zoals ze al eeuwenlang staan. Echt een bizar idee dat dit door dwangarbeiders gebouwde heiligdom 1000 jaar lang vergeten is!

We liepen alle zeven verdiepingen rond weliswaar in foute volgorde want het moet eigenlijk van aards leven naar Nirvana in plaats van andersom, maar dat is vast niet zo erg. We hebben namelijk wel een in een stoepa zittende Boeddha aangeraakt voor eeuwig geluk, dat is altijd meegenomen.

Het was natuurlijk druk met toeristen, niet zo veel Nederlanders dit keer. De kunst was dus foto's te maken waar geen andere mensen op stonden en dat viel bepaald niet mee! De bovenste 3 verdiepingen bestond uit stoepa's en boeddhabeelden, op de onderste verdieping bestonden de muren uit gebeeldhouwde figuren.

Weer beneden aangeland liepen we terug naar het hotel Manahora waar we thee of koffie kregen en een shawltje ontvingen toen we de lampjes weer inleverden.

Terug in ons eigen hotel Saraswati namen we een frisse duik in het mooie zwembad. Het is een prachtig hotel dat een koloniale sfeer ademt.

Op de terugweg reden we nog langs een ander Boeddhistish heiligdommetje, dat weinig aandacht krijgt naast de grote buurman - maar waar Maaike wel even op de foto kon met wat dames die een dagje uit hadden met kantoor.

Hierna terug naar Yogyakarta, waar we de komende 2 nachten verblijven in het Duta Garden hotel. We lunchten, sliepen en zwommen wat - je moet immers ook af en toe uitrusten, daar schijnt vakantie voor bedoeld te zijn.